Komentarze (0)
Adaptacja do ciemności – przystosowanie się oka do widzenia w ciemności. Pewne komórki zwojowe w siatkówce reagują na oświetlenie dokładnie tak, by można było wyjaśnić obserwowane efekty oddziaływania światła na zachowanie . Mamy trzy rodzaje komórek dokonujących transdukcji światła na impulsy nerwowe. Aspekt barwy – odcień barwy Czystość informacji napływających tworzy wrażenie nasycenia; czyli tego, jak głęboko wydaje się barwa. Amplituda fal świetlnych tworzy wrażenie jasności lub jaskrawości – tego ile występuje światła. Barwa powstaje w wyniku dwóch odrębnych procesów. Trójchromatyczna teoria widzenia barw - widzenie barw wynika z kombinacji impulsów neuronowych pochodzących od trzech różnych rodzajów receptorów, z których każdy reaguje najsilniej na różną długość fali. Jeden rodzaj czopków jest reaktywny na światło o długości fali widocznej jako odcień żółtego. Drugi – długości fali widocznej jako zielony, trzeci - fioletowy. Mieszanina trzech rodzajów sygnałów reakcji jest różna dla każdej z ogromnego zakresu długości fal i to właśnie ta mieszanina jest decydującym sygnałem dla mózgu. To widzimy nie zostało zaabsorbowane przez farby. Farba żółta absorbuje wszystkie długości fal, prócz tej, która kryje się za naszym spostrzeganiem żółtego. Ta fala jest odbijana więc dociera do oczu kiedy miesza farby. Długości fal absorbowane przez każdy rodzaj farby składają się na to, co jest absorbowane przez całą mieszaninę. Teoria widzenia barwnego oparta na procesach przeciwstawnych - jeśli barwa występuje, to powoduje ona, ze komórki ją rejestrujące hamują spostrzeganie barwy komplementarnej (tj. czerwona do zielonej) Oprócz mieszaniny jest tez powidok – obraz pozostawiony przez poprzednie spostrzeżenie. Czopki łączą się ze specjalnego rodzaju komórkami w siatkówce i ciele kolankowatym bocznym : czerwono-zielonych, żółto-niebieskich, czerwono-białych komórek przeciwstawnych, przeciwstawne barwy w każdej parze. Kiedy komórki te rejestrują długości fal tworzących barwę niebieską, wówczas hamują spostrzeganie długości fal tworzących barwę żółtą, i vice verso. Proces ten pomaga rozróżniać barwy o podobnej długości fal tj. zielona i żółtą. Powidok występuje wtedy, gdy jeden przedstawiciel pary komórek przeciwstawnych hamuje drugi a następnie uwalnia go. W trakcie tego procesu odcień poprzednio hamowany chwilowo dominuje, tworząc powidok. Ślepota barw – niezdolność, albo nabyta (uraz mózgu) albo odziedziczona, do spostrzegania barw. Większość daltonistów nie odróżnia czerwonego od zielonego – mają geny w czopkach wytwarzające podobne pigmenty. Osoby z krótkowzrocznością (skupienie wzroku na odległych przedmiotach) - gałka oczna jest zbyt długa, by we właściwy sposób mogła skupić obraz na siatkówce. Dalekowzroczność - gałka oczna jest skrócona, lub tez jest za cienka soczewka. Astygmatyzm - ubytek w krzywiźnie rogówki lub soczewki powodujący wyraźne zamazanie obrazu. Katarakta – zmętnienie części soczewki oka , powoduje zamazane widzenie, nadwrażliwość na światło.