oryginalna42@pino.pl

 W odróżnieniu od środków uspokajających środki pobudzające uaktywniają ośrodkowy układ nerwowy, stymulując aktywność związaną z zachowaniem i wzmagając pobudzenie. Niewielkie dawki amfetaminy i kokainy mogą wywołać poczucie większej energii fizycznej i psychicznej, mniejszego głodu i niewrażliwości. Ze względu na to,  że „schodzenie” z tego stanu wiąże się z rozczarowaniem,  osoby przyjmujące środki pobudzające często chcą powtórzyć to doświadczenie, z zatem ryzykują stałe przyjmowanie substancji środki pobudzające mogą najbardziej uzależnić. Osoba przyjmująca kokainę ma wzmożone poczucie zdolności fizycznych i psychicznych przy jednoczesnej utracie apetytu. U osób chronicznie nadużywających kokainę występuje paranoja, zgrzytanie zębami i powtarzające się zachowania. Osoby te mogą również doświadczyć zaburzeń w polu widzenia, takich jak, uczucie, że owady chodzą po skórze. Kokaina działa poprzez hamowanie wychwytu zwrotnego dopaminy i neropinefryny. Zwiększa ilość neuroprzekaźnika w szczelinie synaptycznej prowadząc do przyjemnego, euforycznego uczucia. Przy dłuższym zażywaniu staje się głównym mechanizmem uruchomiającym system nagrody, sprawiając, że inne źródła przyjemności, takie jak jedzenie, bądź seks, działają w niewielkim stopniu lub wcale. Krak działa szybciej i intensywniej niż sproszkowana kokaina wdychana przez nos. Skutki jego działania trwają tylko kilka minut. Krak powoduje większe nadużywanie i uzależnienie. Osoba przyjmująca doznaje uczucia euforii, odczucia jasności myśli i wzmożonej energii. Krak przyspiesza akcje serca, podwyższa ciśnienie krwi i zwęża naczynia krwionośne, co stanowi potencjalnie śmiertelną kombinacje. Kiedy narkotyk przestaje działać osoba doświadcza dużego „tąpnięcia”, z silną depresją i silnym pragnieniem zażycia większej dawki. U osób przyjmujących takie substancje może wystąpić tolerancja – w wyniku  Kraku wyjątkowo szybkie. Amfetaminy, np.. benzedryna i dexedryna, są syntetycznymi środkami pobudzającymi. Przy dużych dawkach osoba przyjmująca te substancje może cierpieć na psychozę amfetaminową, która jest podobna do schizofrenii paranoidalnej. Symptomy obejmują urojenia, halucynacje i paranoję. Chroniczne przyjmowanie może wywołać długoterminowe zmiany neuronowe związane z upośledzeniem pamięci i koordynacji ruchowej. MDMA ( ecstasy) jest amfetaminą neurotoksyczną – czyli niszczy pewne neurony serotoniny. Kofeina jest obecna w kawie, herbacie, coca-coli, czekoladzie … Powoduje zwiększoną czujność, podnosi tętno, p[przyspiesza akcję serca i może wywołać bezsenność, niepokój i dzwonienie w uszach.. Istnieje pewien stopień tolerancji, a osoby przyjmujące doświadczą abstynencyjnych bólów głowy.. Nikotyna  w każdej postaci może spowodować zwiększoną czujność i odprężenie, a także rozdrażnienie, podwyższone ciśnienie, ból żołądka, zawroty głowy, rozedmę płuc i choroby serca. Działa poprzez uruchomienie wyzwalania kilku neuroprzekaźników powodujących przyjemne doznania. Uzależnia powodując pewien poziom tolerancji i występowanie objawów abstynencyjnych. cdn

 Środki uspakajające, zwane również lekami uspokajająco-nasennymi, obejmują barbiturany; alkohol i leki przeciwbólowe, takie jak relanium. Leki tej kategorii mają tendencje do wyhamowania osoby, obniżając jej aktywność i poziom świadomości. Alkohol jest zaliczany do grupy środków uspokajających, ponieważ obniża napięcie w układzie nerwowym poprzez swoje blokujące oddziaływanie na pobudzające neuroprzekaźniki.  Zmienia on strukturę błony neuronu, zmieniając przekaz neuronowy. Środki uspokajające takie jak alkohol mogą tez blokować działanie neuronów hamujących, tak wiec występuje pobudzanie niektórych neuronów, które w innej sytuacji były zahamowane. Zatem oprócz obniżania niektórych aktywności neuronowych, aktywują również neurony, które bez ich udziału nie byłyby pobudzone zjawisko to nazywa się rozhamowaniem. Chociaż potrzeba około godziny na całkowite wchłoniecie alkoholu do krwi, osoby pijące odczuwają efekt już po kilku minutach. Skutki działania alkoholu zależą od dawki. Przy niewielkiej dawce alkohol może spowodować poczucie obniżonej świadomości i zwiększonego odprężenia, a osoba pijąca może stać się rozmowna a nawet wylewna. Przy umiarkowanych dawkach pijący  doświadcza spowolnienia czasu reakcji i upośledzonej oceny sytuacji. Przy wyższych dawkach następuje upośledzenie funkcji poznawczych, samokontroli i możliwości powstrzymania się od aktywności, a pijący może stać się chwiejny emocjonalnie lub nazbyt agresywny. W momencie, gdy w zachowaniu zaczynają dominować skutki działania alkoholu, reakcje osoby pijącej będą nieproporcjonalne do sytuacji. Przy bardzo dużych dawkach pijący może mieć zmniejszone poczucie zimna, bólu i dyskomfortu. Przy dużych dawkach alkohol powoduje rozszerzenie obwodowych naczyń krwionośnych, co  zwiększa ilość krwi docierającej do skóry i sprawia, że osoba pijąca odczuwa ciepło, a zarazem szybciej je traci Stąd nadmierne picie przy niskich temperaturach zwiększa ryzyko hipotermii i odmrożeń. Zbyt duże dawki mogą spowodować zatrzymanie oddechu, śpiączkę lub śmierć. Gdyby  osoba znajdująca się w sytuacji wysokokonfliktowej była trzeźwa, to byłaby zarówno „silnie pobudzona, jak i zahamowana”, chciałaby działać jak i nie chciałaby działać. Mogłaby bardzo pragnąć zaangażować się w jakieś zachowanie, lecz konsekwencje byłyby wystarczająco duże, by je zahamować. Jednak po wypiciu ta sama osoba nie powstrzymywałaby już swojego zachowania I im więcej spożytego alkoholu tym większe prawdopodobieństwo zaangażowania się w działania pomimo sankcji społecznych i innych. Alkohol ułatwia działania agresywne, które mogą tez być wynikiem złej interpretacji, gdyż alkohol  upośledza zdolności abstrahowania i myślenia pojęciowego oraz dostrzegania wielu wskazówek sytuacyjnych. Upośledzenie to powoduje krótkowzroczność alkoholową, czyli „ stan, w którym powierzchownie rozumiane bezpośrednie aspekty doświadczenia mają nieproporcjonalny wpływ na zachowanie i emocje”. Stąd bodźce wywołujące agresję jawią się jako bardziej znaczące niż bodźce, które musza być wyabstrahowane i wymagają głębszego zastosowania. Picie utrudnia tez przetwarzanie niejednoznacznych sytuacji społecznych, np. takich w których czyjeś słowa i język ciała nawzajem sobie przeczą. Chroniczne spożywanie alkoholu może spowodować  poważne braki w pamięci, a nawet „przerwy w życiorysie”, czyli odcinki czasu, co do których alkoholik nie pamięta, co się wydarzyło wtedy, kiedy był pod wpływem alkoholu. Chroniczny alkoholik często miewa trudności z myśleniem abstrakcyjnym, rozwiązywaniem problemów i funkcjami spostrzeżeniowymi i ruchowymi. Po spożyciu dużej ilości alkoholu organizm potrzebuje go coraz więcej – w przeciwnym razie rozwijają się nieprzyjemne objawy. Objawy abstynencyjne u osoby spożywającej duża ilość alkoholu obejmują: osłabienie, drżenie, lęk, podwyższone ciśnienie, tętno i tempo oddechów. Osoby wyjątkowo dużo pijące mogą doświadczyć konwulsji i delirium tremens (DT),rozdrażnienia, bólów głowy, gorączki, niepokoju, zamętu i halucynacji wzrokowych. Rozpoczynają się one zazwyczaj  w ciągu czterech dni od zaprzestania picia. Inne środki uspakajające. Barbiturany, obejmujące amytal, nembutal i seconal, naśladują działanie alkoholu w tym, że obniżają napięcie w ośrodkowym układzie nerwowym. Środki te powodują uspokojenie i senność, pomagają w zasypianiu lub redukcji lęku. W połączeniu z alkoholem mogą prowadzić do śmierci. W wypadku większych dawek barbiturany wywołują bełkotliwość mowy, zawroty głowy, słaba ocenę sytuacji i rozdrażnienie. U osób przyjmujących te substancje występuje zarówno tolerancja jak i  objawy abstynencyjne. Odstawieniu może towarzyszyć niepokój, zdenerwowanie, halucynacje i delirium tremens. Uspokojenie i senność mogą być skutkiem działania benzodiazepin  (lora fen, xanax, relanium). Benzodiazepiny są mniej uzależniające niż barbiturany.   cdn

 Medytacjajest odmiennym stanem świadomości charakteryzującym się poczuciem głębokiego odprężenia i utrata świadomości.. Polega na wzmożonym i pełnym koncentracji uświadomieniu sobie określonego sygnału Sygnałem może być jakiś przedmiot w otoczeniu, rytmiczny fizyczny ruch ciała lub mantra.. Osoba medytująca skupia uwagę na jednym bodźcu, mając na celu oczyszczenie swej świadomości z innych myśli i doznań. Osoby te doświadczają stanu odprężenia i błogości „na jawie” Jedną z form medytacji jest np. modlitwa stosowana w buddyzmie i innych religiach. Są leż liczne inne rodzaje. Gdybyś chciał zgłębić medytacje koncentracji, to spróbowałbyś się skoncentrować wyłącznie na jednym bodźcu, ignorując wszystko inne dookoła – np. joga, medytacja transcendentalna (TM). W medytacji otwarcia – skupiłbyś się ściśle na jakimś bodźcu, a następnie próbowałbyś rozszerzyć swoją uwagę, by objąć nią całe swoje otoczenie, tak jakbyś się w nią wtapiał.. Medytacja uważności  jest połączeniem obu wymienionych medytacji. Starasz się utrzymać unoszący się stan świadomości – taki, który umożliwia skoncentrowanie się na tym, co się najbardziej rzuca w oczy w danym momencie. Cokolwiek pojawi się w twej świadomości – doznanie fizyczne, dźwięk lub myśl – staje się tym, na czym się koncentrujesz w sposób medytacyjny, będąc w pełni świadomym bodźca, lecz nie oceniając go. Regularna praktyka medytacyjna redukuje napięcie i lęk i obniża poziom stresu oraz inne wskaźniki, takie jak ciśnienie krwi. Medytacja bardzo szybko wywołuje stan odprężenia, obniża tętno i zmniejsza ilość oddechów. NARKOTYKI I ALKOHOL. Trzy główne kryteria nadużywania substancji:(1) wzorzec przyjmowania substancji, który prowadzi do niepokoju i cierpienia lub trudności w funkcjonowaniu w głównych obszarach życia ( dom, praca, szkoła) (2) przyjmowanie substancji w sytuacjach niebezpiecznych (prowadzenie samochodu) (3) przyjmowanie substancji, które prowadzi do konfliktu z prawem. Uzależnienie wynika z chronicznego przyjmowania danej substancji. Charakteryzuje się ono 7 objawami : 1. Tolerancja – stan wynikający z powtarzającego się spożywania, w którym ta sama ilość substancji przynosi coraz słabszy efekt. Występuje ona przy spożywaniu alkoholu, barbituranów, amfetaminy i opiatów tj. morfina i heroina. 2. Abstynencja jest zaprzestaniem przyjmowania substancji. Objawy abstynencyjne są nieprzyjemnymi lub zagrażającymi  życiu efektami, które mogą być doświadczone podczas odstawiania. 3. Większe ilości przyjmowane przez dłuższy niż zazwyczaj odcinek czasu. 4. Daremne wysiłki lub nieustanne pragnienie zmniejszenia bądź kontrolowania używania substancji. 5. Dużo czasu przeciętnego na zdobywanie substancji, na używanie jej lub na dochodzenie do siebie po skutkach jej działania. 6. Zaniechanie ważnych aktywności zawodowych, społecznych i rekreacyjnych 7. Kontynuowanie przyjmowania substancji pomimo świadomości nawracających lub trwających problemów fizycznych lub psychicznych. Nadużywanie substancji odbywa się kosztem społeczeństwa jako całości oraz samej jednostki

 Hipnoza – stan umysłu charakteryzujący się skupieniem świadomości na wyrazistych wyobrażonych doświadczeniach i obniżona świadomością otoczenia.. Stan ten wywołany jest indukcją hipnotyczną – procesem, w którym uczestnik jest zachęcany do odprężenia się i skupienia uwagi w określony sposób, często z zamkniętymi oczami. Po wkroczeniu w stan transu – odmiennego stanu świadomości, w którym uświadamianie sobie środowiska zewnętrznego maleje -  hipnotyzer sugeruje skupienie uwagi, zmianę spostrzegania lub zachowania się w określony sposób. Istnieją dwie cechy charakterystyczne dla stanu transu. Jedna nazywa się zawieszeniem zgeneralizowanej orientacji na rzeczywistość – wyłączenie się ze świadomości zewnętrznej. Gdy to się dzieje,, jest podwyższona świadomość rzeczywistości wewnętrznej, czyli własnych wyobrażeń i spostrzeżeń, i doświadczanie tej rzeczywistości bardziej wyraziście niż marzeń na jawie. Inną cechą charakterystyczną stanu transu jest działanie logiki transu, czyli bezkrytycznej akceptacji niespójnych i nielogicznych zdarzeń bez uwzględnienia niemożliwości ich zaistnienia. Chociaż te i inne zmiany w świadomości mogą występować w wyniku sugestii hipnotyzera, to mogą też zaistnieć bez tej sugestii z powodu oczekiwań związanych z sytuacją hipnotyczna. Osoby, które spodziewają się,  że ich kończyny staną się podczas transu cięższe – doświadczają tego; natomiast osoby, które nie spodziewają się, że będą inaczej odczuwać swoje ciało, nie doświadczają żadnych zmian, chyba że nakaże im to hipnotyzer. Hipnotyzer może też podać sugestie pohipnotyczną, czyli taką, która dotyczy określonych zmian w spostrzeganiu nastroju lub zachowania, jakie następuje po wyjściu ze stanu. Ludzie o wysokiej podatności hipnotycznej nie musza nawet znajdować się w tym samym co hipnotyzer pomieszczeniu, aby być zahipnotyzowanym.. Niektórzy ludzie potrafią tworzyć bardzo rzeczywiste obrazy wzrokowe, podczas gdy inni są lepsi w tworzeniu efektów słuchowych, węchowych lub kinestetycznych. Nawet osoby, które nie tak łatwo podaja się hipnozie, mogą wejść w stan transu, jeśli zostaną wystarczająco silnie zmotywowane. Podatność hipnotyczna jestestw wysoce skorelowana ze wskaźnikami biologicznymi, takimi jak tętno, ani tez z cechami osobowości, takimi jak nieśmiałość, emocjonalność, emocjonalność czy poszukiwanie wrażeń. Absorpcja, czyli zdolność całkowitego skoncentrowania się na materiale poza osobą, jest umiarkowanie skorelowane z podatnością hipnotyczną. Niektóre osoby wydaja się posiadać większą zdolność utraty świadomości siebie niż inni. Osoby takie potrafią być głęboko pochłonięte oglądaniem filmu lub czytaniem książki. U osób o wysokiej podatności hipnotycznej absorpcja może wyjaśnić krótkie doświadczenia hipnotyczne, jakie mogą wystąpić podczas jazdy autostradą przez dłuższy czas. Hipnoza wydaje się też umiarkowanie powiązana z „otwartością na doświadczenie”, czyli chęcią doświadczania czegoś nowego. Osoby cierpiące na zespół stresu pourazowego również wydaja się bardziej podatne na hipnozę. Teoria transowa koncentruje się na zmianach poznawczych, jakie zachodzą podczas transu. Osoba będąca w stanie transu doświadcza odmiennego stanu świadomości, czyli takiego, który charakteryzuje się zwiększoną podatnością i wrażliwością na sugestie – jest odcięta od swojego, zwykłego poziomu świadomości.  Teoria społeczno-poznawcza koncentruje się na społecznym kontekście, w jakim ma miejsce hipnoza, oraz na motywacji, by w niej uczestniczyć i reagować na sugestie – zmiany wynikają raczej z oczekiwań odnośnie do stanu niż rzeczywistego transu. Osoba będąca w transie odgrywa rolę zahipnotyzowanego według własnego rozumienia tego stanu, co prowadzi do zachowań i doświadczeń uznanych za wytwór hipnozy. Hipnoza ma wiele zastosowań terapeutycznych, łącznie z leczeniem lęku, kompulsywnych zachowań nawykowych, pewnych stanów chorobowych oraz problemów związanych ze stresem. Była tez stosowana do przynoszenia ulgi w bólu. Ból może być kontrolowany przez przetwarzanie „góra- dół”, które bezpośrednio blokuje neurony kojarzące zawiadujące napływem sygnałów bólowych do mózgu – hipnoza jest dobrym sposobem oddziaływania na to przetwarzanie. Redukuje ból poprzez zmianę sposobu interpretacji doznania bólu

  Lęki we śnie występują podczas III i Iv fazy snu. Są to sugestywne, przerażające doświadczenia; osoby śniącej nie można obudzić i nie pamięta ona tych lęków. Koszmary nocne to sny naładowane negatywnymi emocjami; można je pamiętać następnego dnia.. Często występują podczas porannej fazy REM  Narkolepsja  nagle ataki wyjątkowej senności i nagłe zapadanie w sen. Często wkraczają w fazę REM niemal natychmiast. Spowodowana jest niedoborem oreksyny.Bezsenność to trudność w zasypianiu, przerwy w spaniu lub zbyt wczesne budzenie się. Może łączyć się z czynnikami środowiskowymi – stres, które mogą spowodować zwiększoną aktywność sympatycznego układu nerwowego i w rezultacie utrudnić sen. Gdy sen nie przychodzi natychmiast, osoba w stanie stresu ulega frustracji, która bardziej wzmaga pobudzenie, nasilając problem. Bezdech podczas snu  krótkie, chwilowe ustanie oddychania podczas snu, trwające do 70 sekund, po okresie oddychania z trudem, któremu towarzyszy chrapanie; osoba przechodzi wówczas gwałtownie do lżejszego snu i może nie pamiętać tych zdarzeń oraz nie czuć się wypoczęta po spaniu. Jest wynikiem rozluźnienia mięśni podstawy gardła, co blokuje przepływ powietrza.