Lekcja 6 mózg

 WZROK Wrażenia – uświadomienie sobie właściwości  jakiegoś przedmiotu lub zdarzenia. Które zachodzi, gdy jakiś rodzaj receptora jest stymulowany. Powstają, gdy wystarczająca ilość energii fizycznej uderza w organ zmysłu, tak,  że komórki receptora wysyłają impulsy nerwowe do mózgu. Podrażnienia wzrokowe powstają w oku i w tych częściach mózgu, które rejestrują napływające dane wzrokowe. Spostrzeżenie – akt organizowania i interpretowania danych zmysłowych, tak by sygnalizowały one konkretny przedmiot lub zdarzenie. Opiera się na dwóch rodzajach przetwarzania informacji a) nie widzi się odrębnych plam i linii ale powierzchnię i przedmioty, b) powierzchnie i przedmioty nie maja znaczenia, są po prostu formatami. Spostrzeżenie polega na rozpoznawaniu i identyfikowaniu tego co widzimy. WRAŻENIA WZROKOWE Psychofizyka – dziedzina badająca związki pomiędzy zdarzeniami fizycznymi i odpowiadającym im doświadczeniem tych zdarzeń. Próg – punkt, na którym stymulacja jest na tyle silna by mogła być zauważalna. Próg absolutny -  najmniejsza ilość bodźca potrzebna do wykrycia jego obecności. Ledwo dostrzegalna różnica (IND) – wielkość różnicy w zakresie właściwości bodźca niezbędna,  by obserwator zauważył, ze wystąpiła zmiana. Prawo Webera  - procent wielkości zmiany jest konieczny do wykrycia różnicy Teoria detekcji sygnałów -  dlaczego ludzie w takich a nie w innych sytuacjach wykrywają sygnały, które są zawsze zanurzone w szumie.  Wrażliwość sensoryczna – w detekcji sygnałów poziom progu, przy którym rozróżnia się pomiędzy bodźcem a szumem: im niższy próg tym większa wrażliwość sensoryczna. Amplituda -  długość najdalej położonych punktów w fali świetlnej. Częstotliwość – tempo w jakim fale świetlne przesuwają się obok danego punktu. Długość fal – czas pomiędzy osiągnięciem kolejnych, szczytowych punktów fal światła, które fale odpowiadają wyższej częstotliwości. Oko mózgu Transdukcja – proces, poprzez który, energia fizyczna jest przetwarzana przez neuron czuciowy na impulsy neuronowe. Światło wchodzi do oka przez źrenice, która otacza okrągły mięsień (tęczówkę), ta zmienia wielkość źrenicy, by wpuścić więcej lub mniej światła, które skupione jest głównie przez rogówkę (przezroczyste pokrycie oka), a następnie jeszcze bardziej skupione prze soczewkę, która się napina. Akomodacja – automatyczne dostosowanie oka do widzenia z różnych odległości – gdy mięśnie zmieniają kształt soczewki tak, że skupia ona na siatkówce światło pochodzące z przedmiotów znajdujących się bliżej lub dalej. Z wiekiem soczewka staje się grubsza: mniej elastyczna ( krótkowzroczność).Decydujący moment w transdukcji jest w siatkówce – warstwie tkanek w tylnej części oka o grubości kartki papieru Centralna część siatkówki zawiera gęsto uporządkowane komórki przetwarzające światło na impulsy nerwowe, a obszar ten – tzw. dołek środkowy – daje nam najostrzejsze obrazy. Za przetwarzanie światła na impulsy nerwowe, odpowiedzialne są dwa rodzaje komórek w siatkówce 1) pręcik – komórki bardzo wrażliwe na światło, lecz rejestrują jedynie odcień szary, 2)czopki – najsilniej reagują na jedną z trzech długości i odgrywają kluczową role w odróżnianiu barw. Oko ma 100 – 120 pręcików, 5 -6 mln czopków, są najczęściej upakowane w pobliżu dołka środkowego, a pręciki znajdują się wszędzie w obrębie siatkówki z wyjątkiem dołka środkowego. Aksony komórek siatkówki w każdym oku gromadzą się w jedną dużą wiązkę zwana nerwem wzrokowym – przenosi impulsy z siatkówki do mózgu.