Lekcja 7d

 Środki uspakajające, zwane również lekami uspokajająco-nasennymi, obejmują barbiturany; alkohol i leki przeciwbólowe, takie jak relanium. Leki tej kategorii mają tendencje do wyhamowania osoby, obniżając jej aktywność i poziom świadomości. Alkohol jest zaliczany do grupy środków uspokajających, ponieważ obniża napięcie w układzie nerwowym poprzez swoje blokujące oddziaływanie na pobudzające neuroprzekaźniki.  Zmienia on strukturę błony neuronu, zmieniając przekaz neuronowy. Środki uspokajające takie jak alkohol mogą tez blokować działanie neuronów hamujących, tak wiec występuje pobudzanie niektórych neuronów, które w innej sytuacji były zahamowane. Zatem oprócz obniżania niektórych aktywności neuronowych, aktywują również neurony, które bez ich udziału nie byłyby pobudzone zjawisko to nazywa się rozhamowaniem. Chociaż potrzeba około godziny na całkowite wchłoniecie alkoholu do krwi, osoby pijące odczuwają efekt już po kilku minutach. Skutki działania alkoholu zależą od dawki. Przy niewielkiej dawce alkohol może spowodować poczucie obniżonej świadomości i zwiększonego odprężenia, a osoba pijąca może stać się rozmowna a nawet wylewna. Przy umiarkowanych dawkach pijący  doświadcza spowolnienia czasu reakcji i upośledzonej oceny sytuacji. Przy wyższych dawkach następuje upośledzenie funkcji poznawczych, samokontroli i możliwości powstrzymania się od aktywności, a pijący może stać się chwiejny emocjonalnie lub nazbyt agresywny. W momencie, gdy w zachowaniu zaczynają dominować skutki działania alkoholu, reakcje osoby pijącej będą nieproporcjonalne do sytuacji. Przy bardzo dużych dawkach pijący może mieć zmniejszone poczucie zimna, bólu i dyskomfortu. Przy dużych dawkach alkohol powoduje rozszerzenie obwodowych naczyń krwionośnych, co  zwiększa ilość krwi docierającej do skóry i sprawia, że osoba pijąca odczuwa ciepło, a zarazem szybciej je traci Stąd nadmierne picie przy niskich temperaturach zwiększa ryzyko hipotermii i odmrożeń. Zbyt duże dawki mogą spowodować zatrzymanie oddechu, śpiączkę lub śmierć. Gdyby  osoba znajdująca się w sytuacji wysokokonfliktowej była trzeźwa, to byłaby zarówno „silnie pobudzona, jak i zahamowana”, chciałaby działać jak i nie chciałaby działać. Mogłaby bardzo pragnąć zaangażować się w jakieś zachowanie, lecz konsekwencje byłyby wystarczająco duże, by je zahamować. Jednak po wypiciu ta sama osoba nie powstrzymywałaby już swojego zachowania I im więcej spożytego alkoholu tym większe prawdopodobieństwo zaangażowania się w działania pomimo sankcji społecznych i innych. Alkohol ułatwia działania agresywne, które mogą tez być wynikiem złej interpretacji, gdyż alkohol  upośledza zdolności abstrahowania i myślenia pojęciowego oraz dostrzegania wielu wskazówek sytuacyjnych. Upośledzenie to powoduje krótkowzroczność alkoholową, czyli „ stan, w którym powierzchownie rozumiane bezpośrednie aspekty doświadczenia mają nieproporcjonalny wpływ na zachowanie i emocje”. Stąd bodźce wywołujące agresję jawią się jako bardziej znaczące niż bodźce, które musza być wyabstrahowane i wymagają głębszego zastosowania. Picie utrudnia tez przetwarzanie niejednoznacznych sytuacji społecznych, np. takich w których czyjeś słowa i język ciała nawzajem sobie przeczą. Chroniczne spożywanie alkoholu może spowodować  poważne braki w pamięci, a nawet „przerwy w życiorysie”, czyli odcinki czasu, co do których alkoholik nie pamięta, co się wydarzyło wtedy, kiedy był pod wpływem alkoholu. Chroniczny alkoholik często miewa trudności z myśleniem abstrakcyjnym, rozwiązywaniem problemów i funkcjami spostrzeżeniowymi i ruchowymi. Po spożyciu dużej ilości alkoholu organizm potrzebuje go coraz więcej – w przeciwnym razie rozwijają się nieprzyjemne objawy. Objawy abstynencyjne u osoby spożywającej duża ilość alkoholu obejmują: osłabienie, drżenie, lęk, podwyższone ciśnienie, tętno i tempo oddechów. Osoby wyjątkowo dużo pijące mogą doświadczyć konwulsji i delirium tremens (DT),rozdrażnienia, bólów głowy, gorączki, niepokoju, zamętu i halucynacji wzrokowych. Rozpoczynają się one zazwyczaj  w ciągu czterech dni od zaprzestania picia. Inne środki uspakajające. Barbiturany, obejmujące amytal, nembutal i seconal, naśladują działanie alkoholu w tym, że obniżają napięcie w ośrodkowym układzie nerwowym. Środki te powodują uspokojenie i senność, pomagają w zasypianiu lub redukcji lęku. W połączeniu z alkoholem mogą prowadzić do śmierci. W wypadku większych dawek barbiturany wywołują bełkotliwość mowy, zawroty głowy, słaba ocenę sytuacji i rozdrażnienie. U osób przyjmujących te substancje występuje zarówno tolerancja jak i  objawy abstynencyjne. Odstawieniu może towarzyszyć niepokój, zdenerwowanie, halucynacje i delirium tremens. Uspokojenie i senność mogą być skutkiem działania benzodiazepin  (lora fen, xanax, relanium). Benzodiazepiny są mniej uzależniające niż barbiturany.   cdn