Komentarze (0)
Generalizacja bodźca to proces prowadzący do tego, że reakcja warunkowa jest wywoływana przez bodźce neutralne, które przypominają BW, lecz nie są z nim identyczne. Generalizacja jest rozszerzeniem RW na bodźce podobne do bodźca warunkowego. Różnicowanie bodźca to zdolność odróżnienia podobnych bodźców ireagowania wyłącznie na właściwy BW. Uczenie się bardziej skomplikowanych zachowań można wyjaśnić zasadami rządzącymi warunkowaniem wyższego rzędu. Kiedy warunkowanie zajdzie, BW (BW1) może spełniać funkcję BB - łączenie go z bodźcem naturalnym (BW2) prowadzące do tego, że bodziec ten także staje się warunkowy. Na uczenie się oddziaływuje zarówno kontekst w jednym warunkowaniu klasycznym zachodzi, jak i oczekiwanie pojawiające się w rezultacie tego warynkowania. W warunkowaniu klasycznym dużą rolę odgrywa też umysłowy obraz przedmiotu - widziany " wewnętrznym okiem" ( wyobrażenie) Zarejestrowanie bodźca, reakcji i łączącego je związki odpowiedzialne są różne części mózgu. Warunkowanie sprawia, że komórki mózgu rejestrujące bodziec uaktywniają się wraz z komórkami ciała migdałowatego, odpowiedzialne za te reakcje - za każdym razem, gdy bodziec się pojawia reakcja jest wywoływana automatyczni. Związek łączący aktywność dwóch zespołów neuronów istnieje nawet po wygaszeniu warunkowania decydując o łatwości ponownego uczenia się RW. Możliwość warunkowania reakcji emocjonalnych tj. strach - mają wpływ na życie. Warunkowanie klasyczne jest jednym z czynników powodujących śmierć z przedawkowania narkotyków. Zasady rządzące tym warunkowaniem mogą służyć wyjaśnieniu obserwacji, zgodnie z którą ludzie uzależnieni od kokainy czują głod narkotyczny na skutek bezpośredniego kontaktu z pieniędzmi. Warunkowanie klasyczne jest podstawą kilku technik terapeutycznych. Awersja pokarmowa (smakowa) - unikanie określonego pokarmu lub smaku na skutek warunkowania klasycznego. Jest ona też mechanizmem kierującym się za skutecznością antabusu w leczeniu aklocholizmu. Antabus plus alkohol = wymioty, nudności.